آسیب شناسی نظام آموزش حین خدمت (مستمر) کارکنان سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران و پیشنهاد راهکارهای مناسب

به منظور آسیب شناسی نظام آموزش حین خدمت کارکنان سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران این پژوهش به روش توصیفی – پیمایشی درمیان ایشان انجام شد. جامعه آماری شامل 1500نفر از کارکنان رسمی سازمان بود که به نحوی در آموزش های حین خدمت برگزار شده توسط مرکز آموزش شرکت داشته اند. حجم نمونه براساس فرمول نامعلوم بودن حجم جامعه 227نفر تعیین گردید که از مجموع230 پرسشنامه توزیع شده درنهایت 222 پرسشنامه قابلیت تحلیل را یافت. ابزار سنجش عبارت از پرسشنامه محقق ساخته و مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که متناسب با ابعاد مدل استاندارد ایزو10015 تدوین گردید. پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ 85/0 بدست آمد. با بهره گیری از روش تحلیل آماری t و واریانس یک راهه نتایج حاکی از آن بود که وضع آموزش در سازمان صداوسیما برمبنای مدل استاندارد ایزو 10015 درحد بیش از متوسط است و تنها در بعد اجرا و پشتیبانی آموزش تفاوت معنی داری بین وضع موجود و میانگین ایزو10015 وجود ندارد. همچنین داده های کیفی نشان داد که یک دسته بندی از آسیب ها و مشکلات آموزش در سازمان صداوسیما و راهکارهای متناظر با آن وجود دارد که در پنج بعد ساختاری، فرایندی، فرهنگی، محتوایی و منابع انسانی قرار می گیرد. کلیدواژه ها: آسیب شناسی، آموزش، استاندارد ایزو 10015 ?